The Garden route

Hallo lieve volgers!
Het is alweer een poosje geleden dat ik wat geschreven heb, maar dat had een reden. Ik heb namelijk in mijn vrije weken tussen de modules door samen met Dodi de Garden Route gedaan. Ik vond het te gevaarlijk om mijn laptop mee te nemen, dus heb daarom even niets van mij kunnen laten horen. Maar niet getreurd, want hieronder staan weer een heleboel nieuwe belevenissen en leuke ervaringen. We hebben zeker niet stil gezeten!

Dag 56 (Zaterdag 15-09)
De vrijdag en zaterdag waren het boat race festival, zoals je je misschien nog herinnert van mijn vorige blog zou dit hét festival voor studenten moeten zijn. Viel tegen. We zijn 2 uurtjes geweest en daarna lekker ons bed ingekropen.


Dag 57 (Zondag 16-09)
Vandaag stond weer in het teken van leren, morgen mijn laatste tentamen, verder niets bijzonders gedaan en lekker rustig genoten van de laatste dagen in Port Alfred.


Dag 58 (Maandag 17-09)
Ik stond vroeg op en was helemaal klaar voor het tentamen. Alhoewel, dat vond ik dan. Ik heb inmiddels nog steeds mijn cijfers niet binnen (ook niet van de presentaties) maar heb er wel een goed gevoel over, dus ik ga ervan uit dat ik mijn module gehaald heb! Stiekem wacht ik nog wel een beetje gespannen af, je weet maar nooit.
Aangezien Dodi en ik morgen zouden vertrekken naar onze reis, en we de module allemaal hadden afgesloten, zijn we met onze vriendengroep naar Decadent geweest. Hier heb ik de beste wafel gegeten die ik ooit in mijn leven gehad heb. Wat was dat lekker zeg, en machtig, en zoet. Niet zo goed voor de kilo's hahaha. Ik ben zelf een ontzettende fan van banoffee taart (nog nooit van gehoord? dan zou ik maar snel een recept opzoeken en deze gaan maken, want wauw) en de wafel smaakte hier precies naar. Met als extra nog een bolletje vanille ijs. Een betere afsluiter kon ik niet hebben.


Dag 59 (Dinsdag 18-09)
De koffers waren ingepakt, de auto was opgehaald en we konden op weg naar onze eerste bestemming: Tsitsikamma (360 km). Zoals jullie weten zijn Dodi en ik hier al een keer eerder geweest, we hadden alleen bepaalde dingen nog overgeslagen en bewaard voor later. Ik ga ervan uit dat jullie inmiddels de foto's en het filmpje al gezien hebben op Facebook, maar ja ik ben van de Bloukrans Bridge afgesprongen. Even lekker bungelen aan een touwtje! Heerlijk!

Wat een ervaring, het was zo onwijs tof. We liepen met een groepje van 7 (onbekende mensen) de brug op en moesten daarna nummer voor nummer springen. Ik was als laatste aan de beurt. Het was heerlijk helder weer, niet al te koud, gewoon prima te doen. De sfeer op de brug was geweldig, echt om niet te vergeten. Iedereen was zo enthousiast, er stond gezellige muziek op en iedereen had er zin in.
We kregen een soort bescherming om onze enkels en erna werd er een touw om gebonden, vanaf toen was het dus hinkelen. Je werd begeleid naar de rand, en je had eigenlijk maar 3 seconden om te beseffen waar je stond, want de mannen die je naar de rand begeleiden telden direct af zodra je er stond, en daar ging je dan al..
216 meter bungelend aan een touwtje. De omgeving, de adrenaline en alles er om heen was echt perfect. Een super mooie ervaring die niemand me meer af kan nemen!!

's Avonds overnachtten we in een tent in Tsitsikamma. Was ook een ervaring op zich. Tussen de kippen.. Ik zal niet zeggen dat ik bang ben voor kippen, maar ze bewegen en fladderen zo onverwachts en snel op je af. Oké misschien toch een klein beetje bang voor kippen hahahah.
Toen we terug reden van het springen heeft het non stop geregend, de tent was erg klein en dus ook koud. Onder 4 dekens heb ik samen met Dodi een film gekeken en zijn we op tijd in slaap gevallen.


Dag 60 (Woensdag 19-09)
We werden vroeg wakker, door de haan ofcourse. Maar we vertrokken ook vroeg, want vandaag hadden we weer een strakke planning.
Om 9.30 vertrokken we naar een bedrijfje iets terug in Tsitsikamma waar wij gingen zip-linen over een rivier heen. Een erg grappige ervaring en erg leuk om te doen. Het jammere hieraan was dat het maar een klein half uurtje duurde.. We hadden nog wel wat langer door willen gaan.

Hierna vervolgden we onze rit naar Knysna (103 km). Eenmaal in de auto begon het ontzettend hard te waaien en te regenen, waardoor we onze plannen verder voor de dag helaas hebben moeten schrappen. Er stond wat sightseeing en een hike op de planning, in tegendeel hebben we de tijd moeten doden in ons hostel. Dit hebben we gedaan door heerlijk zelf te koken, we hadden namelijk de beschikking tot een klein keukentje. Zelf gehaktballen gedraaid en heerlijke spaghetti met saus erbij gegeten. Ge-nie-ten. Daarna de wedstrijd van Ajax kunnen kijken op tv, ook zeker geen straf.

De nacht niet geslapen. In een hostel slaap je namelijk in een kamer met nog een aantal andere mensen, in ons geval met 7 anderen. Helaas voor mij sliep ik naast een jonge dame die ontzettend hard snurkte en mij heerlijk de hele nacht heeft wakker gehouden...


Dag 61 (Donderdag 20-09)
De wekker weer vroeg, vandaag zou het beter weer worden dus we konden de plannen van gisteren, als we vroeg genoeg opstonden, nog voor de eigenlijke planning van vandaag aan doen. En dat deden we dus ook.

Vandaag stapte ik weer achter het stuur. Dat was voor mij best wel een dingetje, ik had de dag hiervoor en daarvoor ook al wel in de auto gereden, maar dat was alleen snelweg en eigenlijk maar een half uurtje. Het is niet dat ik bang ben om auto te rijden na mijn ongeluk, zeker niet. Maar toch is het wel even spannend om auto te rijden in een onbekend land met hele andere verkeersregels. Ook in een heel andere omgeving natuurlijk, want echt, die hellingproeven in Nederland stellen niets voor vergeleken met Afrika!!

Helaas konden we de hike, die we dus gisteren wilden doen, uiteindelijk weer niet doen omdat het gebied blijkbaar was afgebrand. Daarom de reis vervolgd richting Mosselbay (130 km). Hier hebben we samen de St Blaize trail gelopen. Het was opzich een mooie omgeving, maar eigenlijk heel de tijd hetzelfde. De trail was 27 kilometer, 13.5 heen en 13.5 terug langs hetzelfde pad. Aangezien het laatste deel van de trail ook afgebrand was, zijn wij gestopt rond de 10 kilometer en hebben we de laatste kilometers overgeslagen. Ik vond dit niet echt een aanrader.
Verder de vuurtoren nog even bekeken, het dorpje zelf en daarna onze Airbnb opgezocht. Een prachtige plek en een ontzettend leuke en best luxe kamer, heerlijk. Geen keuken helaas, maar wel een oventje; dussss er stond pizza op het menu!


Dag 62 (Vrijdag 21-09)
Opnieuw, weer vroeg uit de veren en vertrokken naar Swellendam (170 km). Hier kwamen we rond eind van de ochtend aan, een bedrijfje opgezocht met mountainbikes en vervolgens zijn we heerlijk de bergen ingegaan. Het was prachtig weer, de zon scheen heerlijk en het was eigenlijk te warm om in een legging te fietsen, maarja zoveel anders hadden we niet.

Het mountainbiken was een erge aanrader, we zijn door de Marloth Nature Reserve gegaan, een heel erg mooie omgeving. Je komt van alles tegen. Stijle bergen, riviertjes, bospaden, afdalingen, door een paardenweiland en zo kwamen we echt op allerlei leuke plaatsten terecht. Echt een leuke omgeving en het was vooral fijn om ook een keer wat anders te doen dan elke keer lopen door de bergen. Vooral de afdalingen, die waren het leukst natuurlijk hahah.

De route daarentegen, was niet zo helder aangegeven. Do en ik hebben op een bepaalde omgevallen boom even een pauze gehad, waarna we onze route vervolgden. De bordjes die we moesten volgen stonden niet altijd goed, zo moesten we ergens naar rechts en vanaf daar kwamen we geen bordjes meer tegen. Dus zelf maar besloten bij de volgende afslag of we rechts of links moesten. Rechts werd het. Een pad zo stijl en met zo veel losse stenen dat we die op moesten lopen, weer geen bordje, dus we moesten vast links. Terug gelopen, links gegaan. Uiteindelijk doodlopend. Toch maar weer terug dan en weer het pad rechts in. Al met al, anderhalf uur later. Kwamen we uit op precies dezelfde plek als waar we dat broodje gegeten hadden. We hebben dus anderhalf uur gezweet in de brandende zon en gewoon een rondje gemaakt, we waren niets verder hahahah. Dusss.. dan maar helemaal weer opnieuw en weer naar het bordje dat we als laatste zagen, om te kijken of we wel echt rechts moesten in het begin.
Wat bleek nou, bovenste spijker was eruit, bordje was dus naar beneden gedraaid waardoor de pijl naar rechts stond, terwijl dat links moest zijn.... Heerlijk. En helaas gebeurde dat zo'n 7 keer vaker; of we misten een bordje of het stond verkeerd aangegeven. Oké ik geef toe, misschien zijn we 6 keer zelf fout gefietst en stond het 1 keer verkeerd aangegeven.....
Aangezien de meeste fietsers altijd een appeltaart met slagroom nemen na of tijdens hun tocht, vonden wij dat dat er natuurlijk ook bij hoorde. Dus een heerlijk restaurantje opgezocht en een taartje en smoothie gehad. Welverdiend na dat harde werken.

Eind van de middag naar onze Airbnb gereden, een klein kamertje met wat minder faciliteiten dan stond aangegeven. Geen waterkoker en geen fornuis, tja en hoe maak je dan de noedels die op het menu stonden? Niet.. Dus uiteten geweest. Naar restaurant de Vagebond, een aanrader want wat was het eten er lekker. Ik had een cordon bleu besteld, heerlijk en wat veel ook! Kon een extra persoon van mee eten. Nadeel was wel dat we anderhalf uur hebben moeten wachten op ons gerecht, maar dat was het uiteindelijk wel waard.


Dag 63 (Zaterdag 22-09)
Je raad het al, alweer vroeg op om weer door te reizen. Naar Kaapstad vandaag (260 km). Vanaf Swellendam zijn we naar Stellenbosch gereden via Franschhoek. Hier kwamen we dus ook door de Franschhoek pass. Het was een stukje omrijden, maar het was echt een ontzettend mooie omgeving. De garden route loopt eigenlijk voornamelijk over de N2. Dit is zo'n ontzettend lange weg, en lijkt overal erg op elkaar, dat we niets gemist hebben en juist iets veel mooiers hebben mogen zien. Heerlijk door de bergen gereden, over een aantal wateren heen en langs leuke kleine en grotere dorpen. Ook zeker de moeite waard als je in de buurt bent.

We kwamen vroeg in de middag aan, hebben onze spullen bij het huisje afgezet; was een heel gedoe. We zouden in een soort appartementen complex logeren, een kamertje in het appartement van een stel. Alleen de portier wist zogenaamd van niets en wilde ons niet binnen laten. Wij hadden geen gegevens van de beste verhuurder en konden zonder wifi ook niet zoveel beginnen. Uiteindelijk via via toch binnen kunnen komen.
Kamertje was prima, we mochten hun keuken gebruiken (yes we kunnen weer zelf koken). We zijn 's middags nog heerlijk op ontdekking uit geweest; het park in, Company's garden en Bo-kaap. Company's garden was een erg leuk plekje om even heerlijk doorheen te wandelen, erg mooie verschillende bloemen, beelden en meer. Bo-kaap viel een beetje tegen, stelde niet zo veel voor. De foto's die ik daar al van had gezien waren erg leuk, maar in feite is Bo-kaap eigenlijk maar een klein simpel straatje met een paar gekleurde huizen. Grappig om door heen te rijden als je er toevallig langs komt, maar meer is het ook echt niet.

Rond een uur of 19.00 terug en begonnen met koken, pannenkoeken. Was ik weer aan toe, heerlijk. Na het avondeten ons klaar gemaakt om op stap te gaan, we moeten natuurlijk ook het nachtleven van Kaapstad even zien. Gelezen dat een bepaalde club (club 169) een bekende en gezellige plaats moest zijn om lekker te dansen. Zou open zijn van 21.00 tot 00.00. We kamen er om 22.00 aan, het was leeg. En wat moet je dan haha? Sta je dan, 2 vreemde meisjes in een drukke onbekende straat met wel 20 verschillende clubs, niet wetend wat wat is. We willen natuurlijk ook niet zomaar iets wild vreemds instappen, want je wil wel een beetje veilig zijn natuurlijk. Na een poosje rond gelopen te hebben toch besloten terug te gaan naar club 169 om nog een half uurtje te wachten tot het druk werd en anders zouden we naar huis gaan.
Gelukkig werd het uiteindelijk inderdaad drukker en hebben we een erg gezellige avond gehad, waren we aantoe, heerlijk dansen en een keer goed uitgaan. Hadden we gemist. Bleek dus dat de club open ging om 23.00 en doorging tot 4.00. Ik had gezocht naar het restaurant ofzo, oeps. Uiteindelijk was 5.00 een leuke tijd om te gaan slapen.


Dag 64 (Zondag 23-09)
Wekker om 9.00, ja uitgaan betekent niet dat we de volgende dag ook niets gaan doen. Vandaag een marktje proberen te bezoeken, niet helemaal gelukt aangezien we er geen konden vinden. Daarna Robbeneiland.
Om 12.30 stonden we in de rij (duurde 2 lang 2 breed). Rond 14.30 kwamen we pas aan op het eiland. Om 14.45 begon de bustour tot 15.00. Daarna hadden we pauze. De tour vervolgde om 15.20 in de gevangenis. Een uur later stonden we weer in de rij voor de boot terug naar Kaapstad. 17.40 stonden we weer op Waterfront. Al met al, de bustour stelde niets voor, meneer was meer benieuwd naar al onze verschillende afkomsten dan dat hij ons informatie gaf. De gevangenis tour was wel indrukwekkend, alhoewel, ik heb niets kunnen horen van het verhaal van de gevangene zelf, omdat we met een te grote groep waren en hij steeds vooruit liep. Ik vond het mooi en bijzonder om op robbeneiland te zijn, maar als je kijkt naar wat er je beloofd wordt en wat je er voor terugkrijgt is het niet echt de moeite waard, vind ik dan. Jammer.

We zouden na robbeneiland onze tocht door waterfront vervolgen en erna 'the lions head' hike doen. Helaas, doordat robbeneiland zo ontzettend lang duurde, en de weg terug op de boot zo ontzettend ruig was, hebben we lions head overgeslagen en uiteindelijk gegeten op waterfront (McDonalds, waren we ook even aan toe). Nog even door waterfront zelf gesnuffeld en toen ook lekker naar huis gegaan.


Dag 65 (Maandag 24-09)
Vandaag vroeg op pad richting Greyton (200 km), of nouja, nog weer uit Greyton. Ik was toch best wel weer trots op mezelf, aangezien ik nog nooit zulke afstanden heb afgelegd en dat nu zonder problemen toch rijd in de auto.
De ervaring in ons hutje van deze dag vergeten we ook zeker niet. We wilden eerst onze koffers naar het hutje brengen voordat we de hike startten (vanwege veiligheid). Het was erg afgelegen, dat wisten we en het was een boerderij, wisten we ook. Wat we nog niet wisten, was dat de boerderij dieren allemaal los liepen. 190 dieren dus, varkens, schapen, geiten, honden. Vooral varkens. De stront lag overal, en de varkens lieten je zeker niet met rust. Oja, ook het grote schaap niet te vergeten dat met een schuin hoofd heel intimiderend steeds op je af liep. En hard ook. Snel koffers weg gezet en begonnen met die hike.

Boesmanskloof hike vandaag, een route van ongeveer 30 kilometer met erg stijle stukken. Moest zo'n 8 uur duren. Wij begonnen pas om 13.00, beetje laat. Waarom zo laat? Op de site zagen we dat we moesten reserveren. Daarom eerst gewacht tot we iemand aan de telefoon kregen voor we richting Greyton vertrokken, omdat we anders nog in Kaapstad wilden blijven. Eenmaal aangekomen bleek dat er helemaal geen reservering nodig was en we dus gewoon veel eerder hadden kunnen starten. Lekker dan.
Het was 28 graden vandaag. En dat is toch wel echt ontzettend warm zeg, als je zo veel stijle bergen op moet steeds. Gelukkig genoeg water bij ons en ook een goed humeur, geen zonnebrand helaas (beetje verbrand..).
De toch was echt prachtig. We zijn niet helemaal doorgelopen tot het stadje McGregor, omdat we dan niet voor het donker terug zouden zijn. Daarom zijn we bij Oak Falls omgedraaid. Hier was een prachtig klein en schattig watervalletje waar we even heerlijk hebben uitgerust. Daarna weer terug gelopen. Of nouja gelopen.. Ik probeerde te lopen, ging niet altijd even goed. Heb de grond een paar keer even van dichtbij bekeken. Niet zo prettig op al die losse steentjes, maar ja he, dat heb je soms als je ontzettend onhandig en klungelig bent.

Uiteindelijk net in schemer teruggekomen en in donker weer bij ons hutje aangekomen. We voelden ons ontzettend vies, hadden honger en dat 'gezellige' boerderijtje hielp dus niet echt mee deze avond. Ik heb niets tegen boerderijen, echt niet. Ik woon juist liever op een boerderij dan in een luxe hotel ofzo, maar dit was echt ontzettend smerig. Snel noedels gegeten en vroeg ons bed in gegaan.

Of ik lekker geslapen heb? Zeer zeker niet. De hele vakantie sliepen Do en ik al in een tweepersoonsbed, vinden we helemaal prima en is in de meeste gevallen ook veel handiger als je iets wilt boeken. Dit was geen tweepersoonsbed te noemen, ook geen twijfelaar. Het was dus best close. Na zo'n 20 keer tegen elkaar te hebben aangetrapt etc begonnen de dieren ook nog geluid te maken. Te schuren tegen ons hutje, kabaal te maken, te blèren en weet ik het wat. Was voor ons beide de slechtste nacht die we hebben gehad.


Dag 66 (Dinsdag 25-09)
Bij het verblijf zat een ontbijt in een speciaal café inbegrepen, vanaf 8 uur. Dus waar waren wij te vinden om 8 uur? Inderdaad, ingepakt en al stipt om 8 uur bij dat café. Ik had al helemaal zin in het broodje omelet en de yoghurt die ik al de hele nacht voor me had gezien. Helaas, kreeg een vegan omelet (die was groen en had geen smaak) met een plakje kaas en tomaat. Geen brood. Viel toch nog een beetje tegen, waren mn verwachtingen weer iets op hol geslagen... Oeps.

Weer vervolgde ik de reis achter het stuur naar Oudtshoorn (430km). Vertel ik net dat ik trots was op de 200 km die ik had afgelegd, rijd ik er de volgende dag 430. Inmiddels zit ik echt zonder enige twijfel hier achter het stuur en ben ik helemaal gewend aan alle verkeersregels. Ik beeld me zelfs al in hoe lastig het gaat worden om me weer in Nederland aan te moeten passen. Zie het zo gebeuren dat ik standaard op de linkerhelft ga rijden hahaha. Word vast weer even wennen.

Uiteindelijk zijn we aangekomen bij de Cango Caves. Hier hadden we een adventure tour geboekt voor anderhalf uur. Dit was echt een ervaring. Ik had natuurlijk de afgelopen dagen al ontzettend veel gezien en gedaan, maar dit was weer eens wat anders. We gingen de caves in en zagen echt prachtige dingen. De adventure tour was anders dan de heritage tour, omdat deze een half uur langer duurde, en je hier ook echt echt de caves in ging. Dit betekende dat je jezelf door de kleinste gaten en gangetjes die je je maar kan bedenken, moest wurmen. Zo leuk om te doen. We waren met een klein groepje en kregen daarom echt alle aandacht. Het is er binnen wel heel erg klam en benauwd. De seconde dat je er binnen komt, begin je te voelen hoe je zelf al gaat plakken en wat meer moeite krijgt met ademen, kom je juist heerlijk van in de sfeer. Vond ik dan. Zeker een aanrader als je niet een te stijve hark bent ;) En niet claustrofobisch ofcourse.

's Avonds aangekomen in een leuke airbnb in Oudtshoorn. Ontzettend schoon en best nog wel luxe badkamer. Geen keuken helaas, maar met een magnetron hebben we een lasagne kunnen opwarmen die overigens ook erg lekker was (ik had lasagne gemist).


Dag 67 (Woensdag 26-09)
Vanuit Oudtshoorn reden we door George en uiteindelijk door naar Wilderness (80 kilometer) waar we zouden overnachten. In George hebben we een beetje sightseeing gedaan en zijn we de Garden Route Mall ingegaan. Een best wel groot winkelcentrum, leuk om eventjes doorheen te snuffelen. Do en ik maakten er steeds een soort spelletje van, welke winkel zou watvoor winkel in Nederland zijn. Zo hebben ze in sommige steden gewoon een H&M, een Mango en Guess. De wat duurdere merken zoals Adidas, Tommy Hilfiger, Levi's etc zijn ook in de grote steden wel te vinden. In de kleine steden/dorpjes daarentegen, zijn de PEP en de MRP weer hele bekende winkels. Wij vinden het lijken op de Action en de Zeeman.
Ik vind het juist grappig om de ontzettend onbekende winkels in te gaan en te ontdekken wat voor soort winkel het nou eigenlijk is. De mode hier is zo anders dan in Nederland. Het is ook erg wennen dat de maten hier heel anders lopen en natuurlijk die Randen.. Lastig om dan direct te weten hoe duur iets is. Ja ik geef toe, ik gebruik nog steeds bij alles een rekenmachine.

Later onze spullen naar de Airbnb gebracht. We konden de Airbnb dus nooit vinden. We wisten zeker dat we in de goede, doodlopende, kleine straat waren, maar we konden het huisnummer toch nooit vinden. Bleek er een klein stijl bospad ergens tussendoor te lopen waar de airbnb was. Het was het zoeken waard, want wat was het een paradijsje. Meerdere malen verdwaald in het huis, een super lange gang naar onze kamer, een prachtige badkamer en een erg luxe en lekker bed. Ook de beschikking tot een eigen keuken en balkon waar we heerlijk zouden kunnen eten. EN EEN WASMACHINE. Heerlijk!

Na een half uurtje in ons paradijsje te hebben gespendeerd, gingen we door naar de Kaaimans rivier. Hier hadden we een boeking gemaakt voor canyoning. Samen met een gids gingen we 30 meter abseilen, stukjes zwemmen, hiken, rotsen beklimmen en niet te vergeten, we kregen de kans om te cliff diven. Vanaf dat ik hier aankwam in Afrika had ik gezegd dat ik ooit nog ergens van een klif wilde afspringen, en hier had ik eindelijk de kans gevonden. Ik had ontzettend veel zin in deze nieuwe avontuurlijke uitdaging.

We werden ontvangen en hij bracht ons met de auto naar het begin van een bos. Hier begonnen we met een half uur durende hike door het bos. De hike alleen al was een hele ervaring, meneer wist ons zo ontzettend veel te vertellen over de natuur en de dieren die er leefden. Het was echt heel interessant, en we hadden ook eigenlijk nog niet door zo'n dicht bos gelopen. Onder andere zouden er in dat bos luipaarden, zwijnen, stekelvarkens, bavianen en meerkatten leven. Hij wist over elk spoor of uitwerpsel iets te vertellen, ik genoot al met volle teugen. Hoe verder we beneden kwamen, hoe meer leven er in het bos kwam, maar ook hoe natter het werd. We hadden speciale laarsjes aangekregen waarin we de hike moesten doen, deze moesten we namelijk aan met de wetsuit tijdens het zwemmen en abseilen etc. Deze schoenen waren ontzettend glad en de zool was helemaal niet dik. Hierdoor heb ik er vaak een auw uitgeschreeuwd vanwege scherpe stenen en takjes, en natuurlijk mijn welbekende onhandigheid.

Aangekomen bij het punt van abseilen moesten we onze wetsuits aantrekken, alhoewel het buiten best een lekkere 20 graden was, was het water helaas nog wel erg aan de koude kant. Daarom moesten we 2 wetsuits over elkaar aantrekken om warm te blijven. Hele workout opzich, die pakken zitten strak joh!

Daarna begon de abseil. De dertig meter viel ons best wel mee (gezien de 216 meter die we naar beneden sprongen haha), maar het was wel erg leuk om te doen. Een geweldig mooie omgeving. Je landde in de rivier, heerlijk afgelegen en geen auto oid te horen. Love it. Helaas gleed ik al uit bij de eerste stap die ik wilde doen met abseilen, dus kwam ik met mijn heup tegen een erg scherpe rand van de rots aan (daar zit dus nu de meest grote blauw/paarse plek die je je kunt bedenken, en dik ook! Heb er een 2e heup bij...).
Na het abseilen gingen we stukjes door het water zwemmen en liepen en klommen we over verschillende rotsen om aan te komen bij de cliffs waar we vanaf zouden gaan springen.
De eerste stelde niets voor en was maar 1 meter, om de juiste technieken enzo te leren natuurlijk. Hierna volgden andere hoogtes van 3, 5, 6, 7, 8 en 9 meter. De cliff van 10 meter was te bebost geworden om daar vanaf te kunnen springen.
Ik heb zooo ontzettend genoten van de verschillende sprongen die ik heb mogen maken. Van rotsen af, van bomen af. Samen met Do en alleen. Het was echt ontzettend leuk om te doen. Helaas was onze techniek nog net niet goed genoeg om de hoogste sprong te mogen doen, maar wel hebben we gevraagd of hij het ons wilde laten zien. Die sprong was 13 meter hoog.
We gingen twee kanten van de rivier op en hebben een aantal hoogtes dus meerdere keren kunnen springen, wel van verschillende rotsen natuurlijk.

Helaas eindigde het voor mij wat minder leuk. Ik maakte samen met Do een sprong van ongeveer 8 meter en kwam verkeerd terecht. Met hevige pijn in mijn oor kwam ik boven water. Even 5 minuten mijn tijd genomen en gezegd dat we wel weer door konden gaan. Ben niet meer gesprongen daarna omdat ik dat niet meer verstandig vond. Na nog een half uur zwemmen en nog een hike van intotaal een uur kwamen we terug bij de auto. He-le-maal uitgeput. We hadden er een mooie 5 uur opzitten. We zijn daarna nog naar 'Map of Africa' gereden en toen lekker terug gegaan naar ons paradijsje.

Inmiddels had ik steeds meer pijn gekregen en ook vreselijke hoofdpijn. We hadden beide ontzettend honger en nog een beetje spaghetti over, dus besloten we spaghetti met worstjes te eten. En wat had ik daar zin in, ik had me toch een partij trek. De eerste hap viel helaas direct verkeerd. Ik had geen trek meer en werd er heel misselijk van. Wel doorgegeten omdat ik natuurlijk wel wat moest eten, maar helaas kwam het er sneller uit dan dat het erin ging. En ook mijn pijn werd erger en erger.
Uiteindelijk op advies van mam en Dodi haar mam toch 's avonds een ziekenhuis opgezocht. Het kon natuurlijk ook niet zo zijn dat ik in Afrika niet in het ziekenhuis zou belanden, aangezien ik in Nederland zowat een abonnement op ziekenhuizen en dokters heb...

Eerst bij het verkeerde ziekenhuis aangekomen, maar uiteindelijk doorgestuurd naar het goede private ziekenhuisje. Ik werd er ontzettend goed ontvangen. Gaat wel een beetje anders dan in Nederland, want als je daar naar de spoedeisende hulp gaat kom je natuurlijk gewoon eerst in een spreekkamer terecht. Hier word je direct de zaal ingebracht en op een bed gelegd haha.
Uiteindelijk blijk ik een lichte hersenschudding en een gescheurd trommelvlies te hebben opgelopen. Oordruppels en codeine gekregen. Ben ik weer goed klaar mee dus, helaas.


Dag 68 (Donderdag 27-09)
De oorpijn, hoofdpijn en misselijkheid zijn nog steeds niets verbeterd. Het is echt een hele nare pijn; ik hoor niets met mijn oor en heb een constante harde piep en suis. Moet uiteindelijk vanzelf overgaan natuurlijk, dus ik moet het er nog een poosje mee doen.

Vandaag gelukkig de rit naar Port Alfred (400 km) vervolgd. Lekker naar huis. We zouden de ochtend nog paardrijden in Wilderness maar hebben besloten dit niet meer te doen. Verstandige beslissing.
Zijn nog wel even 2 uurtjes in Port Elizabeth blijven hangen, beetje de stad verkend en de grote bekende Mall in geweest. Daarna de route weer voort gezet.

Om 19.30 kwamen we weer aan bij onze eigen kamer in Port Alfred. We wilden onze reis samen wel goed afsluiten, dus zijn nog gezellig met zijn tweetjes uit eten geweest. Niet heel veel gegeten omdat we beide niet fit waren, maar wel kunnen genieten van heerlijke sushi.


Dag 69 (Vrijdag 28-09)
Lekker oud en vertrouwd terug op ons eigen plekje. Wel word ik steeds zieker. Vandaag heb ik er weer van alles uit gegooid en ook weer meer pijn. Contact gehad met de dokter vanuit George, die me toch graag vandaag weer terug wilde zien. Helaas is dat zo'n 500 kilometer verderop, dus als het morgen nog zo slecht gaat, moet ik toch maar even een bezoekje brengen aan een ziekenhuis hier in de buurt. Want dit gaat helaas niet helemaal zoals gehoopt.


Al met al, ik heb ontzettend erg genoten van mijn 2 weken reizen met Dodi. Geweldige dingen gezien, mogen ontdekken en ook leuke nieuwe mensen ontmoet. Onwijs veel gelachen en plezier gemaakt met zijn tweetjes. Ook best wel trots dat we dus de gehele garden route met zijn tweeën hebben gedaan. Het is jammer dat de twee weken zo hebben moeten eindigen, maar ik mag daarentegen juist erg blij zijn en van geluk spreken dat het op de laatste dag pas gebeurd is.

Morgen ga ik heerlijk uitrusten en een beetje aansterken en zondagochtend vertrek ik om 9.00 naar mijn nieuwe avontuur in de Koffielaagte. Module 2; Wildlife.
Ik kijk er erg naar uit en heb onwijs veel zin in een nieuwe uitdaging, nieuwe omgeving en nieuwe mensen.

Ik hoop dat alles in Nederland met jullie ook nog steeds erg goed gaat. Nog even en ik ben alweer terug.. De tijd gaat zo onwijs snel.


Kusjes en alvast slaaplekker. (Foto's volgen nog)
Liefs, Tessa