In the canoe to Mansfield

Dag 5 (donderdag 26-07)

De ochtend begon wat later dan anders. Om 9.30 had ik PBL. Ik had samen met Dodi ontbeten om kwart voor 9 en daarna ben ik naar de les gegaan. Niet een heel intensieve les en nog steeds merk je wel dat het echt nog wat introductie dagen zijn. Te horen gekregen dat we begin augustus al voor een week naar Kaapstad gaan! Volgende week zondag dus al. Super snel, maar wel onwijs veel zin in.
Nadat de les afgelopen was ben ik naar de kamer gegaan. Het was de enigste les van die dag dus ik had lekker nog de hele dag vrij.

Het is de laatste dagen ontzettend koud hier in Zuid-Afrika, nouja, ontzettend koud is misschien overdreven. Maar een lange broek en trui is zeker wel nodig. Op sommige momenten baal ik zelfs dat ik mijn winterjas niet bij me heb.. 'S avonds koelt het sowieso al best hard af, dus elke avond een lange broek met trui is altijd wel nodig. Helaas is het nu ook al nodig om dit overdag te gaan dragen. De temperaturen zijn zo anders dan in Nederland. Op mijn mobiel zie ik dat het hier 18 graden is, opzicht best prima voor een t-shirtje, maar het voelt zo anders aan. Ik denk dat je er oprecht wel 5 graden vanaf kan trekken. Oja, en de wind. Die maakt het ook erg koud. Niet zo fijn.

Ik vond deze dag niet heel erg chill. Heb bijna de hele dag doorgebracht op mijn kamer. Wel mijn kamer leuk versierd met foto's van vrienden etc, staat het niet zo kaal meer. Wat een karwei trouwens. Ik ben daar dan ook weer veel te perfectionistisch voor denk ik. Weet ik wel zeker eigenlijk. Begon om 10 uur 's ochtends en was rond een uur of 14 een keer klaar. Alles moet natuurlijk recht hangen en dezelfde persoon mag niet te dicht bij elkaar, en het licht van elke foto moet ook wel beetje bij elkaar passen. Ja werkt dus nooit he. Muur is trouwens ook net geverfd, dus de foto's plakken voor geen meter. En ja dan is je mobiel soms ook nog wel verleidelijk. Duurde lang dus haha. Hele ochtend alleen geweest, Do had les en is daarna gaan terrassen. Vond ik het te koud voor. Vind het wel chill om afentoe even mijn momentjes alleen te pakken.

Rond een uur of 18 's avonds gaan eten nog even gesport en erna toch echt, ja zonder dat Do in slaap viel, genetflixt met zijn tweetjes.


Dag 6 (vrijdag 27-07)

We waren er weer vroeg uit. As usual. Moet trouwens ook wel, want de ontbijttijden zijn van 7.00 tot 9.00. Dus we moeten er eigenlijk altijd wel om half 9 uit, is trouwens ook weer niet heel vroeg haha. Gewoon een prima tijd. Samen ontbeten en ja daarna niet echt veel gedaan. Kamer beetje opgeruimd, beetje niets gedaan. Beetje huiswerk gemaakt, en onze serie samen verder gekeken.

Rond een uur of 13.30 geluncht. Lunchen kan trouwens tussen 12.00 en 14.00 en dineren tussen 17.00 en 19.00. Dit zijn ook de enige tijden dat we wat kunnen drinken. Als we tussendoor wat willen eten of drinken dan moeten we dat uit de winkel halen, maar dat doen we eigenlijk niet omdat we dus geen koelkast hebben. Heel naar. We hadden de receptie al gevraagd of we iets van borden en bestek mochten oid, maar zelfs dat was niet mogelijk. Elk huis kan er gebruik van maken, behalve wij. Best wel zuur, maarja is niet anders natuurlijk. We maken er het beste van. Zitten erover na te denken om een waterkoker te kopen zodat we 's avonds nog een keer thee of een cup a soup ofzo kunnen drinken, maarja hebben natuurlijk ook geen glazen. Dus nog even kijken hoe of wat.. Lastig wel.

Om 14.30 begon onze Township tour. We gingen met een busje met een stuk of 10 personen door de township Nemato. Deze naam is afgeleid van Nelson Mandela. Ik heb er mijn ogen uitgekeken. Er werd verteld dat al die mensen nog wachten tot de overheid een huis voor ze gaat bouwen. En wat waren er veel zeg. Ontzettend slechte 'huizen', je kan het gewoon geen huizen noemen. Het zijn wat golfplaten en slecht op elkaar gezette stenen of soms zelfs alleen maar zeil. Vreselijk om te zien. Alle kinderen die je tegenkomt, zwaaien heel vrolijk naar je en rennen achter je auto aan. Sommige spelen met een lekke bal, of spelen met de krakkemikkige dingetjes die ze er hebben. Ze lijken zich niet eens bewust te zijn van het feit dat ze het er zo slecht hebben. Zijn natuurlijk ook niet anders gewend, maar echt wow. Ik vond het zo ontzettend moeilijk om daar doorheen te rijden. De scholen zien er opzich wel prima uit, ze lijken een beetje op gevangenissen, maar toch. Ze zijn te doen en hebben zelfs een klein speeltuintje dat er ook nog wel redelijk uit ziet.

Op een gegeven moment zijn we gestopt bij een opvang. Hier werden kinderen opgevangen die geen ouders meer hadden of ouders hadden die niet voor ze konden zorgen. Er kwamen daar ongeveer 70 kinderen tussen de leeftijden van 4 jaar en 18 jaar. Toen wij binnenkwamen begonnen ze een aantal liederen voor ons te zingen. Zonder instrumenten, met hun voeten en handen geluid maken en natuurlijk met zijn allen zingen. De tranen sprongen me in de ogen, vreselijk om te zien, maar toch ook weer heel mooi dat die kinderen in ieder geval nog ergens naar toe kunnen. Ze leken zo veel plezier te hebben, terwijl ze er echt niets hebben. Gescheurde oude vieze kleren, schoenen met gaten en toch waren ze allemaal zo vrolijk als maar kan. Op zulke momenten ga je je toch wel een beetje schamen als je kijkt naar jezelf. Hoe goed ik het dan wel eigenlijk niet heb. En dan zit ik te zeuren dat ik het hier koud heb of zeur ik om andere kleine dingen. Terwijl ik gewoon een volle kledingkast heb, een goed huis en voldoende eten en drinken. Eigenlijk heb ik helemaal geen recht om te klagen.

Een stukje verderop gingen we de sportschool van de Nemato township in. Als ze me niet verteld hadden dat het een sportschool was, dan had ik het er ook niet uit gehaald. Een dik bouwval was het. Kapotte boksballen hingen schuin aan het plafond, en er stonden een paar krakkemikkige gescheurde fitness apparaten. En ontzettend veel halters op de grond, verstoft, tussen bakstenen, spijkers en allerlei andere troep in. Volgestouwd, geen ruimte, ontzettend stoffig. Geen gezonde sport omgeving. Zeker niet. Er werd bij verteld dat ze daar best wel ontzettend hoog sporten, minstens elke dag en sommige mensen zelfs 2x per dag. Kun je je niet voorstellen, echt niet.

Eenmaal terug gekomen van de tour moest ik echt nog wel een paar keer slikken, zoiets gaat je zo ontzettend hoog zitten. Doet echt wel wat met je. Je staat dan echt even stil bij wat je zelf allemaal wel niet hebt en hoe goed je het hebt. En toch doen we allemaal maar alsof het heel normaal is om een huis en voedsel etc te hebben. Je wordt er wel even door wakker geschud.

Het regende ondertussen best wel redelijk toen we terugkwamen, en we moesten nog boodschappen doen voor het weekend. Met de groep dus richting het dorp gegaan, de nodige spullen gehaald en na een dikke 2 uur weer terug op de campus gekomen. 'S Avonds weer met zijn allen gegeten en erna zijn we met de groep naar het restaurantje Links gegaan. Want, er zou 's avonds een bloedmaan plaatsvinden. Vanaf Links zaten we op een hoge plek op een terras met ontzettend goed zicht op de maan. Vanaf 20.00 tot 23.00 genoten van de maan, wat een verschijning zeg. Zo bijzonder, en ook ontzettend goed te zien! Geweldig. Met Kees en Janine (van de groep) na 23.00 nog naar het strand geweest, om daar ook nog even naar de maan te kijken. Het was best koud, maar zeker de moeite waard. Vanaf het strand heb je geen andere lichtinvallen en kun je ongestoord naar de maan kijken. En dan met het geluid van die zee erbij, wat een wilde zee! Heel erg genoten deze avond.


Dag 7 (zaterdag 28-07)

De wekker ging vroeg. We moesten onze tassen pakken voor ons weekendje weg. Alles moest mee, eten, dekens, kleren, alles. Heerlijk! Houd ik van. Lekker de wildernis in. Ontbeten, lunchpakketje gehaald, kostbare spullen in de kluis en gaan met die banaan. Wat er op ons stond te wachten? Een ontzettend leuke kano route van ongeveer 14 kilometer. Met een groep van 8 vertrokken we, met zijn 2 in elke kano. Het zou 'mooi' weer worden, er werd verteld dat we de korte broek en tshirt wel aankonden. Prima wij dat gedaan. Was koud. En nat ook. Kanoën is nat. Maar dat wisten we vantevoren natuurlijk ook wel haha, maar toch, was nat. De natuur die wij onderweg gezien hebben? Prachtig, geen woorden voor. Ontzettend mooi. Vooral leuk dat er een aantal aapjes een stukje met ons mee liepen. Super schattig toch.

Veel sneller dan verwacht kwamen we al aan op de plek waar we zouden slapen. 2 Uur hadden we erover gedaan, 3 keer een pauze gehad om even wat te drinken, wat te eten, of om te genieten van het uitzicht. Best netjes gedaan vind ik zelf. Toen we ook aankwamen was het eerste wat ik zei "huh nu al? Maar ik wil nog even door!"
Kon niet. Jammer. Morgenochtend pas weer.

Heel erg koud kwamen we aan op de plek. Nadat we een beetje warmer geworden waren en ons omgekleed hadden naar lange broeken en truien, vertrok ik met de helft van de groep. Een korte hike de heuvel in. We mochten tot een bepaald punt komen en niet verder. Maarja, dan ben je dus op dat punt. En dan zie je in de verte giraffen. Dan loop je toch stiekem echt wel een klein stukje verder. Dat kleine stukje werden steeds meer extra kleine stukjes. Uiteindelijk bijna 2 kilometer verder gelopen, en dat was meeeer dan de moeite waard. 3 Giraffen gespot; een kleintje en 2 volwassenen, een stuk of 5 struisvogels, een grote kudde buffels (wat kunnen die hard rennen zeg, en alle kanten op ook), en niet te vergeten 6 zebra's. Het was zooooo mooi om te zien. We konden allemaal eigenlijk niet geloven dat we zo dichtbij tussen al die wilde dieren stonden. Wat een ervaring! En dan dat uitzicht erbij. We stonden op een hoge berg en keken uit op verschillende andere bergen en een rivier. Mansfield heette het plaatsje geloof ik. Zo jammer dat we allemaal onze telefoon niet bij ons hadden, en zo dus geen fotos konden maken.

Weer teruggekomen op de plek waar we sliepen en met zijn allen de braai klaargemaakt. Lekker gegeten en de avond afgesloten met een gezamenlijk kampvuur met 2 andere groepen. Erg gezellig met marshmallows en een muziekje erbij. Eind van de avond ben ik samen met Kees toch nog een keer de heuvel opgegaan richting de wilde dieren. We waren allebei benieuwd hoe het er 's nachts bij zou liggen. Niet al te ver gegaan dit keer, en meer de bergen in geweest dan echt op zoek te zijn gegaan naar dieren. Was ook best donker trouwens, zonder licht. Maar wel leuk. Na een uurtje besloten we terug te gaan naar het kamp en zijn we met zijn allen gaan slapen. In de boomhut, zonder muren, zonder überhaupt iets. Een ondergrond, plafond, en 5 stapelbedden. I LOVED IT.


Dag 8 (zondag 29-07)

Een vroege koude morgen, een hele vroege koude morgen. Maar wel een goede morgen. Geslapen in een sportlegging, shirt, coltrui, trui sjaal en voetbalsokken. Ik sliep onder mijn eigen deken en had ook een fleecedeken meegenomen. En nog was het super koud. Maar het was een leuke belevenis. We moesten letten op het water, voor de goede stroming natuurlijk. 7.15 Stonden we klaar en 7.30 vertrokken we met zijn allen weer in de kano's terug naar de bewoonde wereld. In dezelfde kleren als waar we in sliepen, iedereen had het vreselijk koud. We wilden allemaal warm worden dus we hadden er een aardig tempo in. Na anderhalf uur kwamen we weer terug, best netjes gedaan vind ik zelf.

Het was geslaagd, zeer zeker weten. Een hele ervaring rijker. Wel moe, want niet zo goed geslapen 's nachts. Je ligt een beetje in een waakslaapje ofzo, automatisch. Thuis heerlijk gedoucht en opgewarmd. Spullen uitgewassen en lekker gebruncht. Oja, en Maartje gebeld. Ze is vandaag 18 geworden en dan zit ik hier. Ik was graag voor je teruggevlogen, maar hè, is zo'n gedoe. Grapje laiverd, via hier nogmaals een hele fijne dag gewenst in Mallorca! Heb je zeker verdiend. Kus.

Do en ik waren in de middag een beetje af. Hebben 2 afleveringen van onze serie gekeken en toen is Dodi gaan slapen. Ik ben de lessen van maandag gaan voorbereiden en heb mijn huiswerk afgemaakt. Such a good student hahah. Verder gewoon niet zoveel uitgevreten. Het had weer hard geregend 's middags dus het was gewoon niet zoveel aan die dag.

Rond 18.30 wezen eten en 's avonds even lekker contact gezocht met mijn vrienden thuis. Een poos gebeld, gefacetimed met collega's en vrienden. Doet me goed om zo afentoe toch even contact op te nemen met iedereen. Wel balen dat het in Nederland zo warm is, en hier juist het tegenovergestelde..

Al met al, mijn eerste week in een paar woorden: Awesome, beautiful, but exhausting. And cold. Don't forget cold.
Ik ben kapot, maar toch ook weer vol energie. Het is oprecht heel erg wennen dat het elke dag om 17.30 al donker is. Het voelt tot nu toe nog een beetje als een vakantie met wat minder goed weer ofzo. Het hele aanpassen aan dit land vreet zoveel energie uit je lichaam. Maar deze omgeving en al het nieuwe geeft me ook juist weer zoveel nieuwe energie. Ik ben veel te nieuwsgierig naar alles en wil nog zoveel ontdekken. Ik ga een ontzettend mooie tijd tegemoet.

Voor nu zeg ik; Goodnight. Morgen weer vroeg school.

Kusjes Tess en tot snel!