The experience of my life

Hallo lieve volgers, het is alweer een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven. Excuses. Maar niet getreurd, hieronder volgt weer een nieuw verslag! Enjoy.

Dag 37 (Maandag 27-08)
Ik had weer 1 college vandaag dus qua lesstof viel het vandaag wel mee. Voor de rest heb ik de dag goed besteed met het maken van huiswerk en het uitzoeken van alle uitgaven die ik hier eigenlijk heb. Ik was vanaf begin af aan al van plan om een beetje bij te houden wat ik nou waaraan uitgaf, maar zette het tot nu nog niet op papier. Gelukkig ben ik wel weer iemand die alle bonnetjes bewaard en (ontzettend) veel opschrijft in haar eigen dagboekje en in deze superleuke en lange blogs haha. Dus na een aantal serieuze uurtjes hier mee bezig te zijn geweest, heb ik al mijn uitgaven netjes uitgepuzzeld en in een bestand kunnen zetten. Trots.
Niet verwacht, maar ik vond het serieus heel erg leuk om me hiermee bezig te houden. Het geeft me een gevoel dat ik meer overzicht en controle heb over mijn uitgaven. Wat ook eigenlijk ook gewoon zo is hahah. Vind het wel leuk om even lekker de cijfertjes in te duiken.
Toen ik hiermee klaar was, was het ongeveer half 12 's avonds, een mooie tijd om te gaan slapen!


Dag 38 (Dinsdag 28-08)
Ik begon de ochtend vroeg met sporten gevolgd door een college van school. Daarna ben ik direct doorgegaan naar Ingubo. Dit keer met wat andere meiden. We kregen hier te horen dat ze een groot tekort hebben aan voedsel, wat ook te merken was toen wij het eten uit gingen delen aan de kinderen. Niet iedereen kon wat te eten krijgen, helaas. Het is aan de mama's te merken dat het tekort aan eten steeds groter wordt. De kinderen merken dit wat minder omdat zij zich natuurlijk niet bezig houden met voorraden etc, maar ook zij krijgen wel wat mee doordat minder kinderen te eten kunnen krijgen.
Verder hebben we de middag gespendeerd met huiswerk maken en spelletjes spelen. Er is 1 jongen, Julian, die zich heel erg begint te binden aan mij. Elke keer als hij me ziet binnen komen, komt hij op me afrennen en is hij weer erg dankbaar dat ik er ben. Ik vind dit zelf erg lastig, ik ben zo blij dat ik wat voor die kinderen kan betekenen, maar ik ga het vreselijk vinden als ze zich zodanig aan mij binden dat ik ze dan 'in de steek moet laten' doordat ik weg ga naar de Koffielaagte straks. Het geeft me een erg dubbel gevoel..


Dag 39 (Woensdag 29-08)
Weersvoorspelling was goed vandaag! De hele middag heerlijk buiten gezeten, bezig voor school. Het begint een beetje door te dringen dat dit al de laatste weken zijn van de module. De stress van het assignment en de tentamens begint al wat te komen, er moet harder gewerkt worden! Dus dat heb ik dan ook maar gedaan. Maar het is toch wel lastig om serieus met school bezig te gaan als je ziet dat de rest van school allemaal met hun handdoekje richting het strand vertrekt... Prioriteiten stellen Tessa. En dus ben ik verstandig bezig geweest met school. Goed he?

Na het avondeten door gegaan naar Links samen met de groep. Hier een gezellig wat gedronken en spelletjes gespeeld. Afgesloten met een heerlijke chocolade taart met bolletje ijs, alvast om in de stemming te komen voor mijn broertjes verjaardag vrijdag. Goed excuus vind ik zelf.


Dag 40 (Donderdag 30-08)
Vandaag (alweer) een presentatie gehad. Deze ging gelukkig weer erg goed en ik was weer blij met wat ik had neergezet. Na de presentatie had ik weekend. Deze begon goed met een heerlijke knallende hoofdpijn. Omdat ik de hele week een beetje stress had gehad over aankomend weekend en bepaalde keuzes die ik moest maken, had ik de hoofdpijn al een beetje aan zien komen. Helaas.

In het begin van de middag geslapen en later naar buiten gegaan om te genieten van het weer. Het was zo lekker weer dat ik zelfs in een rokje buiten heb kunnen zitten, love it!

Het slapen in de middag en het schoolwerk had me zodanig afgeleid van mijn hoofdpijn dat deze bijna helemaal weg was. 's Avonds met een paar vrienden de avond afgesloten met een gezellig kampvuur.


Dag 41 (Vrijdag 31-08)
Special day today! Ben is jarig! Helaas moet ik dus ook zijn 18e verjaardag missen. Maar dat gaan we vanavond alsnog 'vieren' met een gezellig telefoontje, daar keek ik naar uit!

De wekker ging voor mij vroeg vandaag. Weer gesport en vervolgens de koffers ingepakt. Ik ging er een lekker weekend op uit. Omdat sommige vrienden nog les hadden tot 14, konden we pas om 14.30 vertrekken. Het was een 3-4 uur durende autorit naar St. Francis Bay. Hier sliepen we in een backpackers hostel. We verwachtten er allemaal niet zo heel erg veel van, maar toen we er eenmaal aankwamen bleek het echt een top hostel te zijn. Met zijn allen sliepen we in een 10 persoons kamer, maar deze hadden we uiteindelijk gewoon voor onszelf dus dat was zeker al een pluspunt.
Het hostel had verschillende restaurants, pubs, een keuken, en een soort woonkamertje waar je kon poolen en tv kon kijken etc. Kortom, het zag er super uit!
Het enige nadeel was dat de wifi er heel erg slecht was en niet werkte op de kamer. Toen ik hier achter kwam was ik een beetje bang dat ik niet meer met het thuisfront in contact kon komen, maar gelukkig vond ik daar uiteindelijk mijn manier op. Bij de receptie hadden ze namelijk hele goede wifi. De receptie was alleen al wel gesloten, dus heb ik op de grond gezeten en zo gezellig kunnen bellen met Ben.
Voor het bellen waren we met de groep nog uiteten geweest, sushi!! Mijn dag was helemaal goed.


Dag 42 (Zaterdag 01-09)
Vandaag was DE dag. De reden waarvoor ik naar St. Francis Bay was gegaan. Om 12.00 had ik namelijk gereserveerd voor Skydive Jeffreys Bay. Jup, inderdaad. Skydiven.
Ik had er zoooo onwijs veel zin in! Skydiven staat al zo lang op mijn bucketlist, en nu ging ik het eindelijk echt doen!!

Samen met Dodi en Bas zou ik de sprong gaan maken. Toen we aankwamen waren ze helaas nog wat achter op schema, dus we moesten nog wachten op 2 anderen die nog voor ons zouden springen. Zij hadden gereserveerd voor een beachlanding. Omdat we moesten wachten, werden we meegenomen in de Jeep richting het strand van Jeffreysbay om de landing van hun te zien. Die hele jeeprit was al een ervaring op zich. Achter in de laadbak (omdat er geen plaats voor 3 personen voorin was ofcourse) werden we meegenomen. Met 120km per uur, als het niet meer was, over de snelweg. Haren overal en nergens, zand overal en nergens, en zelfs de kleren die alle kanten opwaaiden. Geweldig. Do en ik natuurlijk met ons hoofd boven de auto uit, vol in de wind: "voorbereiding van de wind voor straks". Was lachen.

Het strand was erg mooi en de landing van de twee voor ons ging erg netjes. Er werd ons gevraagd of wij ook een beachlanding wilden, maar dat vonden we het extra geld eigenlijk net niet waard. Dus.. terug in de jeep naar het bedrijf om zelf in de pakken te kruipen. Bas ging eerst de lucht in. Daarna, rond 14.00 mochten Dodi en ik samen het vliegtuig in.

Het was een heel klein schattig vliegtuigje met een deur, maar zonder deur.. Gewoon een open gat eigenlijk. Ik had het geluk dat ik met de man, Gerrie, waar ik mee zou springen in dat gat zat. De hele weg heb ik dus heerlijk van de buitenlucht en het uitzicht kunnen genieten. Is toch wel even heel wat anders dan turen uit dat vliegtuigraampje van Amsterdam naar Port Elizabeth! En het wordt op een gegeven moment ook best koud zo hoog in de lucht.
Toen we de 9000ft bereikt hadden was het eindelijk tijd om de sprong te maken, tot noch toe had ik geen enkele spanning. Totdat ik met mijn voeten naar buiten bungelde...
We vielen naar buiten, gingen over de kop en daar ging je dan. Ik viel gewoon letterlijk naar beneden. Hoe gaaf is dat?
Het was echt te gek, amazing! Geen woorden voor, echt niet.
Het uitzicht was prachtig en het gevoel in je buik van het naar beneden vallen was geweldig. Binnen een mum van tijd ging de parachute al uit, iets te snel als je het mij vraagt. Ik had nog wel wat extra meters naar beneden willen vallen hahaha.
Toen de parachute uit was besefte ik pas dat ik echt gesprongen was. Het ging allemaal zo snel voorbij. Het opstijgen duurde ongeveer 15 tot 20 minuten, en binnen 6 minuten stond ik ook alweer met beide voeten aan de grond. Gek he? Ik heb zo ontzettend genoten van deze ervaring, het was echt het beste en tofste wat ik ooit gedaan heb. Wanneer mag ik weer?

Ik was vanochtend weer opgestaan met vreselijke hoofdpijn. De sprong had me hier even van afgeleid, maar hoe langer de sprong geleden was, hoe erger de hoofdpijn weer werd. Ik zag wazig tot niets met mijn rechteroog, had vreselijke steken in mijn hoofd, was echt niet fit en wilde gewoon slapen. Maar dat kon helaas niet, want we waren niet dicht bij het hostel en hadden nog meer gepland voor de dag. Dus terwijl de anderen een pub bezochten en later uiteten gingen, heb ik me teruggetrokken in de auto en mijn slaap gepakt. Was ik even nodig. Toen we terugkwamen in het hostel ben ik ook direct weer mijn bed in gekropen.


Dag 43 (Zondag 02-09)
Ik werd uitgeslapen wakker, nog steeds met hoofdpijn, maar het was al wel beter dan gister. Gelukkig maar, want we zouden vandaag de boot op. We hadden gereserveerd voor whale watching. Toen we de haven binnenkwamen zagen we allemaal super mooie boten liggen en we zaten al helemaal te raden in welke boot we het water op mochten. We liepen verder en verder naar achter, en daar zagen we een heel klein, vies oud vissersbootje te voorschijn komen. Het zou toch niet..... Ja toch wel.
Ach, het was wel grappig, het had ook wel wat. Vond ik dan. Het weer vandaag was echt heel somber, het regende de hele tijd en de lucht was heel erg grauw. Wat dat betreft hadden we gister ontzettend veel geluk omdat het toen heel helder was en de zon lekker scheen.

De boottrip begon met wat historische informatie over de kust van Jeffreys Bay, wat ik zelf erg interessant vond. Komt niet vaak voor dat ik geïnteresseerd ben in geschiedenis, maar dit vond ik best wel leuk. De man vervolgde zijn verhaal over de verschillende dieren die voorkwamen aan de kust. We spotten een groepje zeehonden aan de kust en gingen vervolgens verder van de kust af; op zoek naar de walvissen. Hij gaf ons de 3 tekenen waar we op moesten letten.
Daar zaten we dan, met zijn 5'en plus die meneer, turend over het water, op zoek naar walvissen. Het duurde maar even voordat we zo'n 150 meter voor ons een teken opvingen.
Toen we dichterbij kwamen zagen we een prachtige walvis. Hij bleef maar bovenkomen en klapperen met zijn staart. Het was prachtig. De boot bewoog heel erg heen en weer door de golven, wat erg wazige foto's opleverde.. Helaas. Maar de ervaring zelf was echt ontzettend mooi. En wat zijn ze groot ook!! De gids vertelde ons dat een pasgeboren jong al 4 ton weegt, kun je je toch bijna niet voorstellen? Een volwassen walvis kan zelfs tot de 120 ton komen! Amazing.
Bas en ik hebben de hele boottocht op het puntje gezeten, we vonden het allebei heerlijk op de boot. Lekker in de regen en een beetje cruisen op de boot. De rest zat half zeeziek tegen elkaar aangekleumd achterin.. Toch maar snel terug naar het vaste land haha.

Hierna vervolgde onze reis terug naar de campus. Ik vond het weekend niet zo super, het werd echt verpest door de vele hoofdpijn die ik had. Alhoewel dat skydiven echt niet beter kon, experience of my life.


Dag 44 (Maandag 03-09)
De hoofdpijn was afgezakt, eindelijk. Ik was vandaag nog vrij van school, maar had weer genoeg te doen. Dinsdag stond namelijk weer wat belangrijks op me te wachten. Dit keer geen presentatie, maar een meeting met een client. En dat moest wel goed voorbereid worden natuurlijk. De middag samen met mijn groepje bij C'est la Vie aan ons project gewerkt.

'S avonds, totaal onverwachts verschenen de foto's en filmpjes van het skydiven al in mijn mailbox. En daar heb ik hard om gelachen. Laten we het zo zeggen, niet alle foto's zijn even fotogeniek geworden hahaha. De super charmante bril die ik op moest, zat toch iets strakker op mijn gezicht dan ik dacht. En de gezichten die ik trok tijdens en voor de sprong waren ook zeker niet zo charmant als ik gehoopt had. Heerlijk hahahah. Onder het filmpje zat helaas geen muziek, dus je hoort nog heel veel geruis van de wind. Zodra ik dit een beetje heb weggewerkt, zal het filmpje vanzelf op facebook verschijnen. Weet nog niet zo goed wanneer ik daar tijd voor heb. Ik heb in ieder geval wat foto's bijgevoegd aan dit verslag, kunnen jullie vast genieten van de bijzondere ervaring die ik heb gehad!


Dag 45 (Dinsdag 04-09)
Weer optijd wakker en afgesproken met mijn groepje om nog even de laatste punten door te nemen. Daarna hadden we onze meeting, we hadden er in het begin niet het volle vertrouwen in, maar uiteindelijk verliep het bijna vlekkeloos. Was leuk om een keer zo mee te maken.
Ik had vandaag, jaa geloof het of niet, een lange schooldag. Ik had namelijk les tot 15.30. Dit betekende helaas wel dat ik te laat was om nog naar Ingubo te gaan...

Toch stond deze dag wel weer in het teken van Ingubo, heel erg zelfs. Zoals jullie waarschijnlijk hebben meegekregen, heb ik samen met de meiden een crowdfunding opgestart. Het beeld dat wij vorige week zagen, en na wat wij te horen kregen van de mama's had ons zeker aan het denken gezet. Na een aantal gesprekken met de mama's kwamen wij er namelijk achter dat als het zo doorgaat, ze een deel van de kinderen niet meer kunnen opvangen in het gebouw en zich daarom alleen nog kunnen focussen op de kinderen die echt echt niets anders hebben. Omdat er gewoon geen geld en geen voorzieningen genoeg meer zijn om alle kinderen op te vangen. We vonden het echt vreselijk om te horen, omdat al deze kinderen het stuk voor stuk verdienen om een kans te hebben voor een goede toekomst. Zij zijn deze liefde hard nodig.
Daarom hebben wij de afgelopen dagen onszelf bezig gehouden met een actie. En deze zou vanavond online gaan. We hebben een website opgestart waar mensen een bedrag kunnen doneren voor deze kinderen. Alle bedragen zijn welkom, met een euro kunnen we al genoeg doen voor deze lieve kinderen. Wij zijn van plan om met het opgehaalde bedrag het gebouw aan te kleden en gezelliger te maken voor de kinderen. Het gebouw ziet er namelijk vreselijk uit; er ligt overal glas en gevaarlijke voorwerpen slingeren er in het rond. Verder willen we vooral educatieve spullen halen voor de kinderen, want hier is ook zeker een groot gebrek aan. We hebben binnenkort nog afspraken met verschillende mensen om te overleggen hoe en wat we het beste kunnen doen en hoe we dit het beste kunnen aanpakken. Ik heb er ontzettend veel zin in en hoop op een goed resultaat voor de kinderen!


Dag 46 (Woensdag 05-09)
Wakker geworden met grote verbazing, de actie loopt al super! Nooit verwacht dat het zo ontzettend snel zou gaan! Het maakt mij heel erg gelukkig om te zien dat zoveel mensen meeleven met deze kinderen en ze willen steunen. Geeft ontzettend veel goede moed!

Vandaag mijn laatste college gehad. Alleen maandag nog een les PBL en dan zit de eerste module er al weer op. Dan resten alleen nog het assignment, de eindpresentatie en de tentamens.. Het is echt ontzettend snel gegaan en dat had ik zeker niet verwacht. Vandaag stond weer in het teken van het assignment, er moet nog iets meer gebeuren dan we verwacht hadden.. Hard aan de bak dus deze laatste dagen.



Nog een fijne middag en tot snell!
Liefs Tessa